หลวงปู่จาม มหาปุญโญ วัดป่าวิเวกวัฒนาราม บ้านห้วยทราย อำเภอคำชะอี จังหวัดมุกดาหาร

[ตามรอยพุทธ]

ในปีนั้นมีศิษย์หลวงปู่จามท่านหนึ่งซึ่งได้ไปบวชที่วัดเจดีย์หลวง  จากนั้นจึงได้ไปส่งที่บ้านเกิดที่ลพบุรี  หลวงปู่จาม  จึงถือโอกาสนั้นได้ไปแสวงหาสถานที่ภาวนาแถวลพบุรี  มีหลายแห่ง  หลวงปู่จามได้ไปภาวนาอยู่บนเชิงเขาแห่งหนึ่ง  มีนกเอี้ยงจำนวนมากร้องเสียงดังมาก  ท่านได้นั่งภาวนาและกำหนดจิตดูว่าทำไมนกตัวนี้จึงเสียงดังผิดปกติ  จึงส่งจิตถามหัวหน้านกเอี้ยง  หัวหน้าก็ร้องบอกเจ้านกบริวารว่าอย่าส่งเสียงดังรบกวนพระคุณเจ้ากำลังบำเพ็ญถาวนา  ถ้าหากจะไปหากินหัวหน้าก็จะร้องเสียงดังครั้งเดียวนกเหล่านั้น  ก็จะกระจาย  สลายตัว  ต่างก็บินไปหากินที่อื่นโดยไม่ส่งเสียงดังรบกวนอีกต่อไป หลวงปู่จามได้พักอยู่ระยะหนึ่งก็ลานกเอี้ยงว่าจะกลับไปเชียงใหม่แล้ว  พอวันที่ท่านออก  เดินทางกลับด้วยเท้าพร้อมบริวาร  บรรดานกเอี้ยงก็ร้องให้สัญญาณ   แล้วทุกตัวก็บินมารวมกันเป็นขบวน  อ้อมไปอ้อมมา  นำหน้าท่านบ้างอ้อมมาตามหลังบ้าง  เมื่อเดินทางออกไปได้หลายกิโลเมตร  ประมาณ  ๑  ชั่วโมง  ฝูงนกเอี้ยงที่บินมาร้องดังระงมมาส่งตลอดทางนั้น  ก็บินวนแล้วก็กลับไป

พ.ศ. ๒๕๐๖  อายุ  ๕๔  ปี  กลับเยี่ยมบ้านครั้งแรก   ในปี พ.ศ. ๒๕๐๖  เป็นปีแรกที่หลวงปู่จามยินยอมเดินทางกลับมาที่บ้านห้วยทราย  หลังจากไปอยู่ทางภาคเหนือกว่า  ๒๒  ปี ( ตั้งแต่ปี พ.ศ. ๒๔๘๔–๒๕๐๖ ) ขณะนั้นแม่ชีมะแง้  โยมแม่ของหลวงปู่จาม  ซึ่งบวชเป็นแม่ชีและพำนักที่สำนักชีบ้านห้วยทราย  ส่วนหลวงปู่จาม   พำนักอยู่กับสามเณรอินทร์ ( พระอาจารย์อินทร์ถวาย )ที่ป่าช้าบ้านห้วยทราย  คำชะอี  ในปี พ.ศ. ๒๕๐๖  เป็นปีแรกที่คณะญาติโยมบ้านห้วยทรายได้ไปรับคุณแม่ชีแก้ว  เสียงล้ำ  กลับจากวัดป่าบ้านตาด เมื่อพักอยู่พอสมควรแล้ว  หลวงปู่จาม ได้เดินทางกลับไปภาคเหนืออีกครั้ง  และเปิดโอกาสให้คณะญาติไปเยี่ยมเยียนที่ภาคเหนือได้เป็นครั้งคราว  และพร้อมจะเดินทางกลับมาโปรด  หากคณะญาติมีความจำเป็น

         เมื่อได้เดินทางกลับถึงภาคเหนือแล้ว  หลวงปู่จามได้พักอยู่ที่ป่าช้าบ้านปากทาง  อ.แม่แตง  หลวงปู่จาม  ต้องไปนอนในโลงศพเพราะอากาศหนาวมาก  ต่อมาภายหลังได้มีผู้นิมนต์หลวงปู่ตื้อมาจากน้ำตกแม่กลาง  ดอยอินทนนท์  เชียงใหม่  ให้มาสร้างวัดขึ้นให้ชื่อต่อมาว่า “ วัดป่าอาจารย์ตื้อ ” หลวงปู่จามก็ได้อยู่ร่วมก่อสร้างวัดนี้ด้วย  หลวงปู่แหวน  หลวงปู่ตื้อ  หลวงปู่ชอบ และหลวงปู่จาม  เคยไปพักอยู่ด้วยกันที่วัดป่าห้วยน้ำริน  อ.แม่ริม  เคยไปพักอยู่ร่วมกันที่วัดอรัญญวิเวก  บ้านปง  อ.แม่แตง

[ตามรอยพุทธ]

พ.ศ. อายุ  ๕๗ ปี   ( พรรษาที่ ๒๘ )   หลวงปู่จามไปอยู่บ้านช่อแล ตั้งแต่ปี พ.ศ. ๒๕๐๙  ถึงปี พ.ศ. ๒๕๑๒  รวม  ๔  ปี  เขต อ.แม่แตง  ติดกับเขื่อนแม่งัด  แต่เดิมเป็นสวนมะม่วงของโยมพ่อทิดพรหมมา เป็นชาวหลวงพระบาง  ได้อพยพมาตั้งหลักแหล่งอยู่เชียงใหม่นี้  ได้ถวายที่ดินเริ่มแรกจำนวน   ๓  งาน  ตั้งเป็นสำนักสงฆ์ อุทการาม  เพราะอยู่ติดริมน้ำแม่งัด  ต่อมาขยายที่ดินเป็น  ๖  ไร่เศษ  จึงได้สร้างเป็นวัดให้ชื่อว่า วัดจิตตาราม

หลวงปู่จาม  ได้ลงมาเยี่ยมโยมแม่ที่ห้วยทราย   หลวงปู่จาม  จึงตัดสินใจเดินทางกลับไปห้วยทรายโดยไม่บอกให้ใครทราบล่วงหน้าก่อนเลย  เมื่อหลวงปู่จามไปถึงห้วยทราย  ก็มุ่งไปเยี่ยมโยมแม่ที่บ้านอย่างไม่มีใครคาดฝัน   ญาติก็ตะโกนบอกโยมแม่ท่าน  โยมแม่อยู่ในห้องนอนพอได้ยินเท่านั้นก็ร้องไห้โฮด้วยความดีใจมากที่มาอย่างกระทันหัน โดยไม่มีใครรู้ล่วงหน้า    หลวงปู่จาม ก็พูดว่า มาแทนที่จะดีใจกลับร้องไห้  ถ้าไม่หยุดร้องไห้ก็จะกลับละ  พอขาดคำเสียงร้องไห้ทุกคนก็หยุดนิ่งเงียบเสียง  เสมือนถูกมนต์สะกดจิต

         หลวงปู่จามจึงได้อยู่อุปัฏฐากดูแลโยมแม่ตลอด  ท่านพักจำพรรษาอยู่ที่วัดป่าวิเวกวัฒนาราม  ไปเยี่ยมโยมแม่ที่สำนักแม่ชีแก้วเป็นประจำ  จนกระทั่งโยมแม่ถึงแก่กรรมในปี พ.ศ. ๒๕๑๐   และทำ ฌาปนกิจศพโยมแม่จนเป็นที่เรียบร้อย

พ.ศ. ๒๕๑๐  อายุ  ๕๗  ปี  พรรษาที่ ๒๙   เดือนกุมภาพันธ์  พ.ศ. ๒๕๑๐  ภายหลังจากโยมแม่ของหลวงปู่จามเสียชีวิต  ท่านได้ทำฌาปนกิจจนเป็นที่เรียบร้อย  หลังจากนั้นก็ได้ออกปลีกวิเวก  ธุดงค์ทางภาคเหนืออีกครั้ง  เดินทางจนถึง วัดเจดีย์หลวง  เชียงใหม่  ได้ไปกราบหลวงปู่แหวน  สุจิณโณ  ที่วัดดอยแม่ปั๋ง  อ.พร้าว  แล้วหลวงปู่จามได้เดินทางกลับไปจำพรรษาอยู่ที่ช่อแล

พ.ศ. ๒๕๑๑  อายุ  ๕๘  ปี  พรรษาที่  ๓๐  นิมนต์กลับ บ้านห้วยทราย   ในปี พ.ศ. ๒๕๑๑ ญาติลูกหลานมีผู้ใหญ่จูม  ผิวขำ  ซึ่งเป็นน้องชายของหลวงปู่จามเป็นหัวหน้า  ได้ไปนิมนต์หลวงปู่จามให้กลับมาอยู่ที่บ้านห้วยทราย  คำชะอีโดยให้เหตุผลที่ว่าหลวงปู่ก็อายุมากแล้ว  ควรอยู่เป็นที่ และคณะญาติทางบ้านห้วยทราย  ก็รอคอยการกลับมาโปรดของตุ๊เจ้าจามอยู่ ( รวมเวลาที่หลวงปู่จาม  อยู่ทางภาคเหนือ  ตั้งแต่ พ.ศ. ๒๔๘๔ - ๒๕๐๖ , ๒๕๑๐ -๒๕๑๑  รวม  ๒๔  ปี )

[ตามรอยพุทธ]

พ.ศ. ๒๕๑๒  อายุ  ๕๙  ปี  พรรษาที่ ๓๑    หลวงปู่จาม ได้เดินทางกลับมาเยี่ยมบ้านเกิด  และได้อยู่พำนักที่วัดป่าวิเวกวัฒนาราม  บ้านห้วยทราย  คำชะอี นับแต่นั้นตลอดมาจนถึงปัจจุบัน

         หลวงปู่จามเล่าว่า  ทางภาคเหนือมีสถานที่สัปปายะ  ภาวนาดี  สมาธิเจริญดี  ได้แก่ ถ้ำเชียงดาว  อ.เชียงดาว  เขต อ.พร้าว จ.เชียงใหม่  เขต อ.เวียงป่าเป้า  จ.เชียงราย  เขต  อ.เชียงแสน  จ.เชียงราย  เขต  อ.เกาะคา  จ.ลำปาง  และที่อื่น ๆ  อีกหลายแห่ง

         หลวงปู่จามว่า  สถานที่ต่าง ๆ ที่ภาวนาเจริญก้าวหน้าทางจิตดีนั้น  ก็เพราะอดีตกาลเป็นสถานที่ ที่พระพุทธเจ้าในอดีตได้มาตรัสรู้บ้าง  ตั้งพระพุทธศาสนาบ้าง  เสด็จดับขันธปรินิพพานบ้าง ถือว่าเป็นเขตมงคล  แม้ต่อไปภายภาคหน้าก็จะเป็นถิ่นมงคลสำหรับพระพุทธเจ้าในอนาคตอีกด้วย  เช่นบริเวณวัดดอยแม่ปั๋ง  อ.พร้าว  จ. เชียงใหม่  เคยเป็นสถานที่จำพรรษาของพระอัครสาวกคือพระโมคคัลลาน์  และพระสารีบุตร  จำนวน  ๑  พรรษา  ที่ในถ้ำตับเต่า  อ.ฝาง  และเคยเป็นที่นิพพานของ  พระกิมพิละเถระ  แม้กระนั้น  หลวงปู่มั่นเคยจำพรรษาอยู่  ๑  พรรษา  หลวงปู่จามก็เคยภาวนาที่นั้น จึงได้ทราบถึงเรื่องราวในอดีตดังกล่าว

พ.ศ. ๒๕๑๔  อายุ  ๖๑  ปี    หลวงปู่จาม  ได้รับแต่งตั้งเป็นเจ้าอาวาสวัดป่าวิเวกวัฒนาราม  บ้านห้วยทราย  คำชะอี  ท่านพิจารณาเห็นว่าเสนาสนะเดิมนั้นชำรุดทรุดโทรมจากปลวก    เกรงจะเป็นอันตรายต่อบรรพชิตและฆราวาส ท่านจึงได้ดำริให้บูรณะปฏิสังขรณ์ให้มีสภาพดีขึ้น

พ.ศ. ๒๕๒๑  อายุ  ๖๘  ปี   หลวงปู่จามได้ออกแบบกุฏิเสาเดียว  สร้างเป็นตัวอย่างครั้งแรก  ๑  หลัง  สามารถกันปลวกได้ จึงได้เปลี่ยนกุฏิไม้เดิมมาเป็นกุฏิเสาเดียว  สร้างด้วยคอนกรีตเสริมเหล็ก  อีกหลายหลังในเวลาต่อมา

[ตามรอยพุทธ]

พ.ศ. ๒๕๒๓  อายุ  ๗๐  ปี   หลวงปู่จาม  ได้นิมิตว่า  “ เทวดาจะอันเชิญพระบรมสารีริกธาตุและพระธาตุพระสาวกมาถวายให้ ”  หลังจากนั้นต่อมาไม่นาน  ก็ได้มีญาติโยมนำพระบรมสารีริกธาตุและพระธาตุพระสาวก  อย่างละไม่กี่องค์มาถวายให้หลวงปู่ จึงได้นำมาบูชาไว้  ต่อมาได้ปรากฏว่า  พระบรมสารีริกธาตุและพระธาตุพระสาวก  ได้เสด็จมาเพิ่มเองอีกเป็นจำนวนมากและเพิ่มจำนวนมากขึ้นจนถึงปัจจุบัน

พ.ศ. ๒๕๒๗   อายุ  ๗๔  ปี   หลวงปู่จาม ได้ดำริให้สร้างเจดีย์  โดยท่านเป็นผู้ออกแบบพระเจดีย์เองในแบบศิลปะประยุกต์  และท่านควบคุมการก่อสร้างด้วยตนเอง  โดยอาศัยช่างชาวบ้านในละแวกนั้น ใช้เวลาก่อสร้าง  ๓  ปี

พ.ศ. ๒๕๒๘  อายุ  ๗๕  ปี   วัดป่าวิเวกวัฒนาราม  ได้รับพระราชทานวิสุงคามสีมา  เป็นวัดอย่างถูกต้องตามกฎหมาย  เมื่อ วันที่ ๑  มิถุนายน  ๒๕๒๘

พ.ศ. ๒๕๓๐  อายุ  ๗๗  ปี   หลวงปู่จาม ได้ประกอบพิธีบรรจุ พระบรมสารีริกธาตุและพระธาตุพระสาวก  ไว้ในเจดีย์
หลวงปู่จาม  ได้ปลูกต้นไม้สักไว้ในบริเวณวัดป่าวิเวกวัฒนาราม

พ.ศ. ๒๕๔๑ อายุ  ๘๙  ปี  พรรษา  ๖๐   เดือนธันวาคม  ๒๕๔๑  ออกธุดงค์ครั้งสุดท้ายเพื่อไปโปรดสาวก
คืนวันหนึ่งนั่งภาวนา  สัญญาผุดขึ้นว่า  ท่านพ่อลีได้เคยบอกไว้นานแล้ว  เมื่อปี พ.ศ. ๒๔๙๙  ที่ถ้ำพระสบาย  ลำปาง ว่า “ ผู้ที่จะเป็นสาวกท่านจามผู้หนึ่ง เป็นเจ้าแห่งผีทั้งหลาย  ที่ชื่อ ตารุกขปติ  อยู่ที่ผานกเค้า  ถ้ามีโอกาส  ขอให้ท่านจามไปโปรดเขาด้วย ” ผานกเค้า  อยู่ในเขต  อ.ผานกเค้า  รอยต่อระหว่าง  จ.ขอนแก่น กับ  จ. เลย  มีศาลตั้งอยู่เรียกว่า  ศาลปู่หลุบ  มีเจ้าปู่หลุบ  ซึ่งผู้คนที่ได้ผ่านไปมา  มักจะแวะสักการะอยู่เสมอ

[ตามรอยพุทธ]

หลวงปู่จาม  ระลึกได้จึงได้เดินทางโดยรถยนต์ไปพักแรมอยู่บริเวณใกล้ ๆ นั้นหลายคืน  เพื่อเทศนาโปรด ตารุกขปติ  เมื่อไปก็ได้พบจริงตามที่ท่านพ่อลีได้บอกไว้  ตารุกขปติจึงเล่าว่าเขาเป็นเทพหัวหน้า  มีหน้าที่กำกับดูแลปกครองพวกผี  พวกเปรตทั้งหมดในสากลโลกนี้  ความเป็นมาที่ต้องมาเป็นหัวหน้าก็เพราะเหตุเมื่ออดีตชาติ ว่าตนมีลูกชายคนหนึ่งถูกผีมาเบียดเบียนรังควานต่าง ๆ นานา  จนกระทั่งลูกชายคนนั้นถึงแก่ความตาย  เมื่อลูกชายตายไปแล้วตนตั้งใจทำบุญให้ทานมากมาย  วันหนึ่งได้ถวายแตงโมแก่พระปัจเจกพุทธเจ้า  ก็เลยตั้งจิตอธิษฐาน ขอพร ขอให้ตนได้เป็นเจ้าแห่งผีแห่งเปรตทั้งมวล  มีปราสาทวิมาน  มีบริวารทั่วโลก  ตารุกขปติบอกว่าตนมีปราสาทวิมานอยู่ที่ผานกเค้า  ส่วนสำนักงานผีอยู่ที่ภูผาม่าน  อ.ภูผาม่าน  จ.ขอนแก่น  ตารุกขปติ  ได้นิมนต์ให้หลวงปู่จามเทศน์  “ มงคลคาถา ”  วันละ  ๑  คาถา  ติดต่อกันทุกวันจนครบ  ๓๘  พระคาถา  หลวงปู่จามจึงได้เทศนาให้ฟังทุกคืน  จนครบ  ๓๘  คืน  จึงเดินทางกลับ วัดป่าวิเวกวัฒนาราม  บ้านห้วยทราย  คำชะอี

         การเทศนาแต่ละคืน  จะมีญาติโยมที่อยู่ใกล้เคียงมาฟังด้วยทุกคืน  ญาติโยมไม่ทราบเรื่องก็สงสัยว่าทำไมหลวงปู่จามจึงเทศน์แต่มงคลสูตร  อย่างอื่นไม่ได้เทศน์  พอขึ้นต้นเทศน์ก็ยกพระคาถามงคลสูตรตามลำดับ  ก่อนกลับไปห้วยทราย  หลวงปู่จาม จึงเฉลยปัญหาให้โยมฟังว่า  เหล่าเทพเทวาแถวนี้ ต้องการฟังมงคลคาถา  ขณะโยมรับฟังเหล่าเทพเทวาก็มาฟังด้วย  แต่โยมไม่เห็นเขา  แต่เขาเห็นโยม

พ.ศ. ๒๕๔๔  อายุ  ๙๑  ปี    เนื่องจากศาลาของวัดป่าวิเวกวัฒนารามเดิมที่หลวงปู่จาม  ได้สร้างไว้นั้น  ได้เกิดความชำรุดทรุดโทรม  คณะศิษย์จึงได้กราบขออนุญาตจากหลวงปู่  เพื่อขอรื้อศาลาเก่าและสร้างศาลาใหม่  โดยได้ดำเนินการก่อสร้างอย่างเรียบง่ายและประหยัด  ด้วยฝีมือช่างที่เป็นพระสงฆ์ภายในวัดและชาวบ้าน  ซึ่งคณะศิษย์ต่างร่วมแรงร่วมใจทั้งกำลังกายและกำลังทรัพย์กันเอง  โดยมิได้มีการเรี่ยไร  ทอดกฐิน  ผ้าป่า แต่อย่างใด

[ตามรอยพุทธ]

ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมามากกว่า  ๖๔  พรรษา  หลวงปู่จาม  มหาปุญโญ  ท่านได้ตั้งใจเจริญพุทธคุณ  ตามรอยบาทของพระพุทธเจ้า  ถือด้วยใจ  ปฏิบัติด้วยใจ  เจริญพุทธเนต.ติ  ด้วยการประพฤติเพื่อความหนักแน่นในธรรม  ผู้ถึงพระพุทธเจ้าด้วยหัวใจเท่านั้นที่เป็นผู้ทรงธรรม  ทรงวินัยอยู่ได้  ท่านยึดมั่นตามคำสอนขององค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า เป็นหลักใหญ่  รวมทั้งคำเทศนาสั่งสอนของครูบาอาจารย์ทั้งหลาย  ท่านเคร่งครัดในพระธรรมวินัย  ทั้งศีลของพระสงฆ์  ๒๒๗  ข้อ  และศีลอภิสมาจาร  ๓,๕๐๐ ข้อ  แม้ในกุฏิของท่านก็อยู่อย่างสมถะ  ท่านไม่เคยขอเงินบริจาค  ไม่มีการจำหน่ายวัตถุมงคล  ดังนั้น ในวัดป่าวิเวกวัฒนาราม  จึงไม่มีตู้รับบริจาค  ท่านสอนเสมอว่า  ใครทำใครได้  ท่านเน้นให้ทุกคนเร่งสวดมนต์ภาวนา  ทำจิตให้สะอาด  เกรงกลัวบาปกรรม  เพื่อให้ได้ถึงพระนิพพานกันทุกคน  สมควรแล้วที่พวกเราชาวพุทธ  จะได้ยึดถือการปฏิบัติธรรมของท่านเป็นแบบอย่าง  เพื่อให้เกิดความเจริญในธรรมต่อไป

ที่มา ; http://www.dhammasavana.or.th/article.php?a=23

[ตามรอยพุทธ]

[ตามรอยพุทธ]

[ตามรอยพุทธ]

[ตามรอยพุทธ]

[ตามรอยพุทธ]

[ตามรอยพุทธ]

[ตามรอยพุทธ]

[ตามรอยพุทธ]

[ตามรอยพุทธ]