วัดนางพญา ถนนพุทธบูชา ตำบลในเมือง อำเภอเมือง จังหวัดพิษณุโลก

[ตามรอยพุทธ]

วัดนางพญา
ถนนพุทธบูชา ตำบลในเมือง
อำเภอเมือง จังหวัดพิษณุโลก
เมื่อวันที่ 2 ตุลาคม 2556

[ตามรอยพุทธ]

วีดีโอ
วัดนางพญา
ถนนพุทธบูชา ตำบลในเมือง
อำเภอเมือง จังหวัดพิษณุโลก
เมื่อวันที่ 2 ตุลาคม 2556

[ตามรอยพุทธ]

วัดนางพญา จังหวัดพิษณุโลก อยู่ใกล้กับวัดพระศรีรัตนมหาธาตุ ที่ประดิษฐานพระพุทธชินราช และวัดราชบูรณะ เป็นวัดเก่าแก่อีกวัดหนึ่งของเมืองสองแคว พระประธานคือพระนางพญาซุ้มเรือนแก้ว มีความสง่างามน่าสักการะบูชามากเลยทีเดียว และเป็นวัดที่พบพระกรุชื่อดัง คือ พระสมเด็จนางพญา

วัดนี้มีชื่อเสียงในด้านพระเครื่อง เรียกว่า พระนางพญา ซึ่งเล่าลือกันถึงความศักดิ์สิทธิ์ ปัจจุบันหาได้ยากมาก มีก็แต่ที่ได้สร้างจำลองขึ้นภายหลัง มีการพบกรุพระเครื่องครั้งแรกใน พ.ศ. 2444 และครั้งหลังเมื่อ พ.ศ. 2497

วัดนางพญาปรากฏขึ้นในจดหมายเหตุรายวันระยะทางไปพิษณุโลกของสมเด็จเจ้าฟ้ากรมพระยานริศรานุวัดติวงศ์เมื่อ 13 พฤษภาคม ร.ศ. 120 (พ.ศ. 2444) ความว่า . . .ออกจากศาลาการเปรียญไปวัดนางพญาดูระฆังใหญ่ปากกว้างประมาณ 2 ศอก เป็นระฆังญวนทำด้วยเหล็ก

วิหารเดิมวัดนางพญาได้ถูกทางวัดแปลงเป็นพระอุโบสถโดยการฝั่งลูกนิมิตเข้าไป ซึ่งเดิมมีภาพกิจกรรมฝาผนังและเหลืออยู่เพราะด้านหลังท่านประธาน เข้าใจว่าเป็นเรื่องพุทธประวัติเพราะด้านหลังท่านประธานเป็นเรื่องไตรภูมิ ผนังวิหารมีทั้งที่เจาะช่องและหน้าต่างซึ่งของเดิมคงจะเป็นแบบเจาะช่องทั้งหมด ซึ่งน่าจะมีอายุเก่าไปถึงสมัยอยุธยาหรือสุโขทัยก็ได้ ภายในมีพระประธานองค์ใหญ่ และทางวัดคิดจะรื้อวิหารหลัง

เดิมและสร้างพระอุโบสถใหม่แทนก็นับว่าน่าเสียดายอย่างยิ่ง ด้านหลังวิหารมีเจดีย์ย่อมุมไม้สิบสิงหลายองค์ อาจสร้างสมัยรัตนโกสินทร์ตอนต้นก็ได้ และวัดนางพระยายังมีชื่อเสียงเรื่องพระเครื่อง คือ นางพระนางพญา พบในกรุครั้งแรกเมื่อ พ.ศ. 2444 ซึ่งเป็นปีที่พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวเสด็จเมืองพิษณุโลก เพื่อทอดพระเนตรการหล่อพระพุทธชินราชจำลอง และศาลาเล็กที่สร้างไว้เพื่อรับเสด็จและมีการพบกรุพระนางพญาและได้มีการนำทูลเล้าฯ ถวายและยังเหลืออยู่ที่วัดอีกมาก โดยใน พ.ศ. 2497 ได้มีการพบกรุวัดนางพญาตรงซากปรักหักพังหน้ากุฏิสมภารถนอม เจ้าอาวาส ซึ่งเมื่อขุดหลุมเสาก็พบพระนางพญาจำนวนมหาศาล แต่ไม่เป็นที่สนใจของชาวเมืองพิษณุโลกนัก จึงเก็บรวบรวมไว้ที่วัด ต่อมามีผู้คนที่สนใจได้หยิบฉวยเอาไปเพราะเห็นเป็นพระเก่า

เจดีย์ย่อมุมไม้สิบสององค์ใหญ่ มีขนาดฐานกว้าง 9.10 เมตร สูง 11.60 เมตร ยังปรากฏชั้นฐานแข้งสิงห์อยู่สองชั้น สภาพค่อนข้างชำรุดทรุดโทรม ลักษณะศิลปะอยุธยาตอนปลายต่อรัตนโกสินทร์ตอนต้น

เจดีย์ย่อมุมไม้สิบสิงเล็ก มีขนาดฐานกว้าง 3.70 เมตร สูง 7.95 เมตร ยังปรากฏฐานแข้งสิงห์รองรับองค์ระฆังอยู่และบัวกลุ่มด้านบนยอดเหนือชั้นบังลังก์ขึ้น สภาพคอนข้างชำรุดเช่นเดียวกัน

[ตามรอยพุทธ]

[ตามรอยพุทธ]

[ตามรอยพุทธ]

[ตามรอยพุทธ]

[ตามรอยพุทธ]

[ตามรอยพุทธ]

[ตามรอยพุทธ]

[ตามรอยพุทธ]

[ตามรอยพุทธ]

[ตามรอยพุทธ]

[ตามรอยพุทธ]

[ตามรอยพุทธ]