ผญา คำกลอนโบราณอีสาน

[kaentong]

🌾เพิ่นว่าคนเฮาเกิดมาแล้ว ต้องไพเผิ่งอาศัยกัน...
🌾วันกะอาศัยคืน กระบอกปืนอาศัยลูก...
🌾หูกอาศัยไหมฝ้าย วัวควายอาศัยคอก...
🌾ตอกอาศัยจุ่มน้ำ ยามบิดฝั่นจั่งอ่อนเหนียว...
🌾เสี่ยวต้องอาศัยเพื่อน เฮือนซานอาศัยขื่อ...
🌾หมื่อสิกล้าอาศัยซ่น ก้อนขี่เกลือ..
🌾เฮือต้องอาศัยน้ำ น้ำกะเพิ่งวังปลา...
🌾ปลาอาศัยวังเวิน จั่งล่องลอยในน้ำ...
🌾ทามอาสัยลำห้วย งัวควายซอบหญ่าอ่อน...
🌾ม้อนอาศัยจ่อด้ง จั่งทาวหยุ่งห่อใย พี่น้อง
เอ้ย...

[kaentong]

เดินทางบ่อสุดเส้น
อย่าถอยหลังให้เขาเหยียบ
ตายขอให้ตายหน้าพุ้น
เขาสิเอิ้นว่าหาญ
ให้เจ้าคอยเพียรสร้าง
เสมอแตนแปงซ่อ
ให้สร้างก่อสืบไว้
เสมอเผิ้งสืบฮัง

[kaentong]

“ทุกข์ยากฮ้าย เขินขาดแลงงาย
พริกอยู่เฮือนเหนือ เกลืออยู่เฮือนไต่หัวคิงไคอยู่เฮือนเผิ้น
ขอเข่าได้แล้ว เกลือสิจ้ำกะบ่มี ”
ผู้บ่เคยทุกข์บ่มีมื้อเข้าใจดอก!!

[kaentong]

...เวียงจันทน์ฮ้างสิเป็นโพนขี้ หมาจอก
...บาดห่าบางกอกฮ้าง สิเป็นหม่องกระต่ายนอน